ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ บอกกล่าวได้แต่อย่าด่านะคะ🙏

สวัสดีค่ะอยากได้คำแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆหน่อยค่ะ พอดีช่วงนี้รู้สึกอารมณ์หงุดหงิดง่าย โมโหง่ายกว่าเดิม ปกติจะเป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่ายคุยเก่ง แต่ช่วงนี้โมโหง่ายมาก คุยน้อยลง หงุดหงิดง่ายใครถามอะไรก็รู้สึกขี้เกียจตอบ รู้สึกว่าจะถามอะไรนักหนา นิดๆหน่อยๆก็โมโห เช่น โทรหาพ่อแต่เขาไม่รับสายสักทีก็โมโหหงุดหงิดทำร้ายข้าวของพอเขารับสายก็ด่าเขาแรงมากควบคุมอารมณ์ไม่ได้พออารมณ์เย็นลงก็รู้สึกผิด บางทีเจอคนขับรถแย่ก็หงุดหงิดด่าออกมา แต่พออารมณ์เย็นลงก็รู้สึกว่าจะด่าเขาทำไม บางทีอะไรไม่ได้ดั่งใจก็หงุดหงิดโมโห เมื่อก่อนก็โมโหง่ายแต่หายเร็วไม่ได้แสดงความรุนแรงขนาดนี้ แต่ช่วง4-5ปีที่ผ่านมารู้สึกว่าจะอารมณ์แรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ได้เป็นตลอดทั้งปี ส่วนใหญ่จะเป็นอยู่เดือนสองเดือนแล้วก็หายไป ปีนึงจะเป็นครั้งถึงสองครั้ง แล้วก็รู้สึกดิ่งมากในช่วงที่เป็น เช่น มองคนแก่ที่ยังทำงานอยู่ก็รู้สึกว่าเราต้องทนทำงานไปถึงเมื่อไหร่ ทำงานไปเพื่ออะไรได้เงินมาก็นำไปใช้จ่ายค่ากินค่าอยู่ ถ้าไม่ทำงานก็ไม่มีเงินใช้จ่ายในแต่ละวัน งั้นเราจะทนเหนื่อยไปทำไมในเมื่อสุดท้ายคนเราก็ต้องตายอยู่ดี อยู่ที่ว่าจะตายตอนไหน ก็รู้สึกอยากตายให้มันจบๆไป แต่ก็มีความคิดในหัวแย้งขึ้นมาตลอดว่าถ้าเราตายแล้วใครจะหาเงินมาเลี้ยงดูพ่อ ก็เกิดอารมณ์ยังไม่อยากตาย แต่ก็แอบคิดไปว่าถ้างั้นเราทนทำงานหาเงินให้ได้เยอะๆไว้ให้เขาใช้แล้วเราค่อยตายดีไหม แต่มันก็จะย้อนกลับมาอีกว่าแล้วทำไมไม่ตายเลยจะได้ไม่เหนื่อยแต่ก็มีความรู้สึกว่ายังห่วงพ่ออยู่ ช่วงปีสองปีที่ผ่านมารู้สึกว่าอารมณ์แรงขึ้นว่าแต่ก่อนจากที่เคยแค่ทำลายข้าวของก็เริ่มเปลี่ยนมาทำร้ายตัวเอง เช่นต่อยกำแพง ต่อยพื้น ปีที่แล้วหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจก็ตบตัวเองต่อยตัวเอง จิกแขนตัวเองจนเลือดซิบ ดึงผมตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไม่น่าเกิดมาเลย มีชีวิตอยู่ไปทำไม ใครพูดอะไรก็เก็บมาคิดไปหมดหยุดคิดไม่ได้คิดวนไปวนมาตอบคำถามกับคิดที่เขาพูดอยู่ในหัวตัวเอง บางทีแค่เขาพูดเล่นๆไม่คิดอะไรแต่เราก็เก็บเอาคิดบางเรื่องทีเป็นเรื่องเล็กมากๆก็เอามาคิด ปกติจะเป็นคนเข้ากับคนง่ายเพิ่งรู้จักกันแค่วันสองวันก็คุยกันเหมือนรู้จักกันมาเป็นปี แต่มีเพื่อนที่คุยกันบ่อยๆแค่สองสามคน ปกติทุกวันจะคุยกับเพื่อนคนนึงตลอดทุกวันเพื่อนคนนี้จะมีคำถามมาถามเราทุกวันเราก็จะหาคำตอบมาตอบให้ทุกครั้งแต่อาทิตย์สองอาทิตย์ที่ผ่านมารู้สึกหงุดหงิดรู้สึกว่าจะถามอะไรนักหนาหาคำตอบเองไม่ได้หรือไงบางทีทักมาเราก็ขี้เกียจเข้าไปตอบ 4-5ช.มถึงจะเข้าไปตอบทีบางที่ก็ปล่อยข้ามวันถึงจะเข้าไปตอบ ซึ่งปกติเราจะตอบเพื่อนคนนี้ไวตลอดไม่เกินหนึ่งช.มก็ตอบแล้วถ้าไม่ได้หลับ ปกติจะโทรวีดีโอคุยกันทุกวัน แต่สองสามวันที่ผ่านมารู้สึกไม่ค่อยอยากคุยจนเพื่อนงงว่าเราหายไปไหนทั้งที่ทุกวันจะคาสายคุยกันวันล่ะ2-3ช.ม วันนึง2-3รอบ สองวันที่ผ่านมาเราไม่ได้คุยกันเลยไม่ค่อยรับสายเรารู้สึกว่าไม่อยากคุยขี้เกียจ อยากนอน ช่วงนี้รู้สึกว่านอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ ก่อนหน้านี้ก็จะไปเที่ยวกัน ไปหาที่ห้อง แต่ช่วงนี้ไม่อยากไปไหนอยากอยู่บ้านอยากนอน บางทีก็อยากนอนแล้วไม่ต้องตื่น รู้สึกว่าทุกครั้งที่ตื่นมามันจะต้องเหนื่อยอีกแล้ว อยากอยู่นิ่งๆไม่ต้องขยับไปไหน ไม่อยากรับรู้อะไร ก่อนหน้านี้มีความคิดแปลกๆอยู่ในหัวบ่อยมาก เช่นอยากรู้ว่าคนอื่นเขาคิดอะไรอยู่เขาพูดถึงเราอยู่หรือเปล่า อยากรู้ว่าในหัวเขาคิดอะไร เขามีความคิดเหมือนเราตอนนี้ไหม คนอื่นจะคิดอยากรู้ความคิดคนอื่นไหม แล้วก็ช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาจู่ๆเราก็รู้สึกไม่อยากมีศาสนารู้สึกไม่นับถืออะไรเลย ไม่รู้ว่าจะนับถือไปเพื่ออะไรเลยทำให้ช่วงนี้ไม่เคยคิดจะทำบุญเข้าวัดเลยทั้งที่เมื่อก่อนไหว้พระใส่บาตรบ่อยมาก สุดท้ายแล้วเราอยากได้คำแนะนำจากทุกคนว่าเราควรทำอย่างไรดีควรควบคุมอารมณ์ยังไงดี เรารู้ตัวว่าเราจะเป็นแบบนี้ไปอีกเดือนสองเดือน แล้วเดี๋ยวมันจะหายไป แต่เดี๋ยวมันก็จะกลับมาอีก
ป.ล ขออภัยในความที่พิมพ์มายาวมาก พอดีพอคิดถึงเรื่องต่างๆมันก็ไหลไปเรื่อยรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อย แต่เรายังมีความทรงจำเลวๆอยู่ในใจอยู่นะแต่ยังไม่มีความกล้าพอที่จะเล่าออกมาแต่ใจนึงก็อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ เกี่ยวกับการถูกกระทำตั้งแต่เด็กไว้เราปลงได้เมื่อไหร่เราจะกลับมาเล่าให้ทุกคนฟังนะ ป.ล2 ตอนนึ้เราอายุ22เข้า23 เราเริ่มมีความรู้สึกอยากตาย เหนื่อย เบื่อชีวิต ตั้งแต่อายุ17-18 
ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ 🙏☺️